MARCUS MARC

Beziers: een omweg waard als je in de buurt bent.

Eén ding kan je niet ontkennen als je Beziers bezoekt: het stadsbestuur heeft kosten noch moeite gespaard om het de toeristen aangenaam te maken: ruime parkings (de meeste gratis), liften om de klim naar het historische gedeelte van de stad binnen ieders mogelijkheid te houden, duidelijke aanduidingen om de toeristische bezienswaardigheden probleemloos te bereiken, veelkleurige bloemen om het landelijke karakter van de omgeving in de verf te zetten, trompe l’oeil die eentonige gevels omtoveren tot attractieve trekpleisters.

Twee toeristische attracties springen in het oog: Le plateau des poètes en les neuf écluses de Fonseranes.

Le plateau des poètes is een stadspark met een aantal beeldhouwwerken van beroemde dichters, opgefleurd door een kleurrijke variatie van bloemen en planten in een glooiend landschap met verfrissende waterpartijen. Je ontmoet er naast de beelden van Jean Laurès en Victor Hugo, gedenkstenen aan beide wereldoorlogen en vrolijke vogels die genieten van hun vrijheid. Oogstrelende taferelen die je onophoudelijk boeien.

Les neuf écluses de Fonseranes mag je omschrijven als een wereldwonder, zeker als je weet dat de opeenvolging van negen sluizen een bouwwerk is uit de 17^de eeuw. Om het canal du midi bevaarbaar te maken moesten ze 13,5 meter hoogteverschil overwinnen over een heel korte afstand. De sluizen zijn nog altijd in gebruik – het loont de moeite om de boten te zien manoeuvreren door de sluizen – en werden in 1996 ingeschreven als werelderfgoed door de UNESCO.

Daarnaast is de stad, zoals het iedere stad betaamt, de veilige thuishaven van een aantal kerken.

Le Cathédrale Saint-Nazaire et Saint-Celse springt het meest in het oog, niet alleen omwille van zijn imposante constructie, maar vooral omdat het gebouw met zijn gotische gewelven die dateren van het begin van de 13^de eeuw in een ruime omgeving haar pracht en praal laat bewonderen. De westelijke gevel werd pas in de 14^de eeuw voltooid. Het interieur is vrij sober, het orgel schittert vanuit zijn eenzame hoogte, de versiering achter het altaar lijkt buitenaards.

L’Eglise de Madeleine was van oorsprong Romaans maar onderging na talrijke vernielingen en reconstructies gotische invloeden. Soberheid is er eveneens troef. De marmeren wijwatervaten voelen zich veilig in de buurt van de imposante pilaren.

De kerk die aan Saint Aphrodise gewijd is, is enkel ’s vrijdags te bezoeken, maar omwille van de feesten ter gelegenheid van deze heilige konden we het interieur ook in het weekend bezichtigen. Deze kerk wordt door vrijwilligers hersteld en onderhouden. De legende wil dat Aphrodise onthoofd werd en hij nadien met zijn hoofd onder zijn arm in het gezelschap van een kameel door de straten van Beziers dwaalde.

Wij houden het hoofd koel en willen de hallen bezoeken. De drukte die er heerst brengt ons op andere gedachten.

In één dag is het onmogelijk om Beziers in al zijn schoonheid te ontdekken, maar het geeft je in ieder geval een duidelijk beeld van haar uitgestrektheid en onuitputtelijke charme.

Culinair werden we verwend in restaurant La Tour in het nabijgelegen dorpje Montady.