MARCUS MARC

La Loube: een berg die fantasie ontketent

La Loube heeft me altijd wel aangetrokken omdat we vanop ons terras de contouren van de imposante berg met zijn antennes en zendmasten herkennen. Zijn typische profiel geeft geen beeld van de fantasierijke vorm van de rotsen, die de naam dolomies (dolomitiques) toebedeeld kregen, afgeleid van de naam van de geoloog Déodat Dolomieu die heel wat onderzoek gedaan heeft naar de samenstelling van de rotsmassa: kalksteen met calcium- en magnesiumcarbonaat.

Over waar de naam La Loube zijn oorsprong vindt, bestaan heel wat theorieën. De meest verspreide is dat loube afgeleid is van louve, hetgeen wolvin betekent. Anderen zweren dan weer dat louve te maken heeft met het feit dat de berg de vorm heeft van een grote houthakkerszaag die met twee handen moet bediend worden, hetgeen in een dialect ook louve betekent. Een derde groep houdt het dan weer bij wolventand omdat je met enige verbeelding een wolventand kan zien. Van wolven valt er heden ten dage nog weinig te bespeuren in deze omgeving. Eén ding valt niet te betwisten, de top van dit gebergte bevindt zich op 834 meter hoogte en bij helder weer zie je vanop die top de Gros en Petit Bessillon, La Roquebrussanne, Saint-Maximim-Sainte-Baume, het gebergte Sainte-Baume en zelfs de mont Ventoux. Op loopafstand is er een uitkijktoren die je een nog beter zicht geeft op de wijde omgeving.

Tijdens de wandeling naar de top kom je een aantal bezienswaardigheden tegen. De Chapelle Saint-Andre is een kapel die in erbarmelijke staat verkeert. Het doet vreemd aan dat alle heiligenbeelden er nog te bewonderen zijn, van ver weliswaar want het is verboden om de kapel te betreden omdat instortingsgevaar niet denkbeeldig is. La grotte des 400 moutons is een enorme grot die vroeger waarschijnlijk als schuilplaats gediend heeft voor de herder met zijn schapen. Je vindt er ook de bron van de Orris, een waterloop die zich een weg baant naar de vallei. Een orri is een sobere herderswoning, gebouwd met droge stenen met een rots als basis en de ingang aan de zuidkant. Typisch zijn de dikke muren en de open haard. De herder leefde er gedurende enkele maanden tussen zijn schapen.

De top van La Loube bereiken is niet zo moeilijk. Vanuit La Roquebrussanne kan je een asfaltbaan volgen (auto’s zijn verboden) die je via een bosrijk gebied naar de top leidt. Om de bezienswaardigheden te ontdekken moet je wel handen en voeten gebruiken. Onoverkomelijk zijn de hindernissen niet, je vindt altijd wel een uit de kluiten gewassen tak of rotsblok om je aan vast te houden. Het gevoel dat je het uiteinde van de wereld nadert, is niet ver weg.

Neem je verbeeldingskracht mee in je rugzak. De grillige rotsblokken roepen magische figuren in het leven, van voorhistorische monsters tot vreedzame huisdieren of roofzuchtige vogelsoorten.

Het panorama vanop de kruin is adembenemend. De mistige achtergrond, veroorzaakt door een hardnekkige bewolking, inspireert ons om zeker nog eens terug te keren bij helder weer. Nu bederft een hardnekkige wasem op de achtergrond de pret. Misschien kunnen we dan iets meer tijd uittrekken om La Roquebrussanne te ontdekken. Hou er ook rekening mee dat tijdens de zomermaanden bosrijke gebieden afgesloten worden en verboden gebied zijn, ook voor wandelaars, wegens brandgevaar.