MARCUS MARC

Bozouls is een omweg waard. Het hedendaagse dorp heeft zich verder ontwikkeld op de flanken van de diepe kloof die het dorp doorklieft. De oudere huizen en de kerk zijn opgetrokken aan de rand van de ravijn of bevinden zich in het dal in de omgeving van de Doudou waar de waterval met alle aandacht gaat lopen.

Conques is ongetwijfeld de parel van de streek. De rit langs een dromerige baan in het gezelschap van het ruisende kabbelen van de Lot brengt ons naar een volgende vallei. Voordien lieten we het bijna uitgestorven Viellevie liggen. Tijdens onze terugrit houden we er even halt, aangetrokken door het kasteel dat vandaag hermetisch gesloten is.

De vallei van de Dourdou brengt ons naar het dorp dat met onderscheiding tot het selecte groepje les plus beaux villages de France behoort. In de Aveyron hebben 10 dorpen dit statuut gekregen, volgens mij zijn er een aantal die met voldoening of met de hakken over de sloot die titel in de wacht gesleept hebben. Het is een wonder hoe de huizen en gebouwen de tand des tijds overleefd hebben. Is het dankzij de harmonie tussen de natuur en de architectuur? De middeleeuwen herrijzen wanneer je door de straatjes flaneert tussen de huizen opgetrokken in roze zand- en kalksteen. De daken in leisteen zijn van een wonderlijke eenvoud.

Het pronkstuk van dit pelgrimsoord is ongetwijfeld de abdij Sainte-Foy met zijn indrukwekkende, romaanse kerk. Vooral de hoogte van deze middeleeuwse kerk maakt indruk, zeker bij de talrijke pelgrims die dit dorp, op de route naar Compostella (GR65), aandoen.

Le Trésor, een beeldje in goudsmeedkunst dat de heilige Foy afbeeldt, samen met enkele andere unieke liturgische voorwerpen is veilig ondergebracht in een donkere kamer waar je enkel binnen mag als je 6,50 € neertelt. Blijkbaar is men er vergeten dat Conques haar rijkdom verzameld heeft door het listige ‘ontlenen’ van de relikwieën van de heilige Foy aan Agen.

Alle gebouwen opsommen die je aandacht verdienen, leidt me te ver. Er is maar één oplossing om van dit wonderbaarlijke dorp met zijn in standgehouden glorie te genieten: zelf een bezoek brengen.

Entraygues-sur-Truyère profileert zich als het toeristische centrum van het noorden van de Aveyron. Haar natuurlijke charme heeft dit dorp te danken aan de samenvloeiing van de Lot en de Truyère. Hoewel, het kasteel dat in de steigers staat, misstaat zeker niet in deze omgeving. Dat we tijdens de misviering een kijkje willen nemen in de kerk kan niet op het enthousiasme rekenen van een man die uit hoogdringendheid de kerk moet verlaten en ongegeneerd gaat plassen tegen de muur van een huis.

Onze bestemming is het noorden van de Aveyron, maar op aanraden van vrienden houden we halt bij La Couvertoirade. Het lijkt alsof je de bewoonde wereld verlaat en doelloos op zoek bent naar een schat op het einde van de wereld. De tempeliers bouwden deze vestigingswerken waardoor het dorp geschiedenis ademt, geholpen door de restauratiewerken die het verleden in leven houden. Een transhumance bracht een invasie van vliegen met zich mee. Deze vliegende insecten zijn blijkbaar even verlekkerd op de gerechten die de restaurants serveren als de molenwiekende toeristen. Dit is het eerste maar zeker niet het laatste dorp dat zich onderscheidt met de onderscheiding van les plus beaux villages de France.

Estaing is een attractief dorp aan de oevers van de Lot dat beheerst wordt door de familie d’Estaing. Dan gaat er al vlug een belletje rinkelen. Hoewel hij geen afstammeling is van de generatie d’Estaing, heeft de voormalige president van Frankrijk die in 1974 aan de macht kwam, Valéry Giscard D’Estaing, deze titel toegewezen gekregen. Hij kocht het kasteel dat dateert uit de 15^de-16^de eeuw in 2005. Het is dus niet te verwonderen dat tijdens een groot gedeelte van de rondleiding de loftrompet gezongen wordt van deze voormalige president. De verwezenlijkingen onder zijn bewind worden er uitvoerig in beeld gebracht. Ondanks deze eenzijdige lofzang, loont  het bezoek de moeite waard.

De gotische kerk verheerlijkt de patroonheilige van het dorp, Saint-Fleuret. De hedendaagse glasramen van Claude Baillon en het kunstwerk in de ruimte onder de kerk mag je zeker niet missen, evenmin als het uit kalksteen gehouwen kruis dat voordien op het voorplein stond. Op de brug over de Lot staat het standbeeld van bisschop François d’Estaing, een afstammeling van de legendarische familie. Niet vergeten, Estaing behoort ook tot les plus beaux villages de France.

Wie Laguiole zegt, denkt onmiddellijk aan de typische zakmessen. De coutelleries huizen in de talrijke winkels langs het dorpsplein. Het is moeilijk kiezen voor wie op zoek is naar een nieuw zakmesje. Laguiole is ook gekend voor zijn kaas en nabijgelegen skistation. Het is een aangenaam dorpje dat eveneens in het teken staat van de vache d’Aubrac, de restaurants prijzen haar kwaliteitsvol vlees met veel overtuiging aan. De kerk is een bezoekje waard. Niet alleen de moderne glasramen vallen op, de realistische tekeningen van de kruisweg dwingen bewondering af.

Wij verblijven in Le Fel, een dorp dat nauwelijks aandacht krijgt in de toeristische naslagwerken. Ten onrechte. Ook hier gaan natuur en architectuur hand in hand: gebouwen opgetrokken in een materiaal - leisteen - dat in de omgeving rijkelijk beschikbaar is, verzamelen zich in de dorpskern, ieder afzonderlijk met uitzicht op de groene,  bosrijke omgeving. Ieder huis heeft zich gewikkeld in een kleurrijke bloemenpracht die zich spontaan ontplooit aan de nieuwsgierige ogen van de bezoekers. De indrukwekkende uitzichten op de vallei van de Lot, de bergkammen bezaaid met kastanje bossen en de wijnvelden langs de steile hellingen tekenen het landschap van deze streek.

Rodelle is een afgelegen dorpje zonder handelszaken waar het leven op het ritme van restauratiewerken aan een heropflakkering toe is. De Romaanse kerk was gesloten, via een traliewerk krijg je een flauw idee van het sobere interieur.

Saint-Côme-d’Olt is het derde dorp dat het bordje met les plus beaux villages de France aan de ingang van het dorp mag plaatsen, een eer waar ik de wenkbrauwen bij frons. Het middeleeuwse dorp telt drie poorten waarlangs je het toeristische centrum kan bereiken. De huizen stralen niet dezelfde geschiedenis uit als hun historische gebouwen. De kerk valt op door de gesculpteerde, houten voordeur. Het vraagt wat van je geduld om alle details van de deurvleugels te onderscheiden. De château de Roquelaure, in de buurt van de kerk is niet te bezichtigen.

We lieten het bijna uitgestorven Viellevie liggen. Tijdens onze terugrit houden we er even halt, aangetrokken door het kasteel dat vandaag hermetisch gesloten is.

Villecomtal is zowat de tegenpool van Rodelle. De handelszaken vechten voor hun voortbestaan, maar de groeiende leegstand kan niet verhullen dat dit dorp het water aan de lippen voelt. Is het de donkerrode kleur van de zandsteen uit de omgeving die het dorp een sombere indruk geeft en de bevolking verjaagt?

Het noorden van de Aveyron is zeker een vakantie waard, zeker voor wie van natuur en rust houdt. Conques alleen al is een omweg waard. Het is zeker geen grote wijnstreek, maar de plaatselijke wijntjes zijn te genieten. Ook op het culinaire vlak is het geen uitschieter, wat niet wil zeggen dat sommige restaurants een meer dan gemiddelde kwaliteit serveren.

Ons verblijf van een week in Le Fel (La Ramonette) zullen we ons blijven herinneren als een vakantie waar rust, mooie natuur en charmante dorpjes de hoofdrol speelden.