MARCUS MARC

De Puy de Dome: in de wolken

De flanken van de Puy de Dome beklimmen, op de top genieten van het adembenemende landschap en dan sterven. Het klinkt melodramatisch, maar het weerspiegelt de onuitwisbare indruk die het vulkanische landschap op mij heeft nagelaten.

Wij kiezen voor het pad dat zich gedurende 3 km in golvende bewegingen door het bos slingert. De echte klim begint aan de Chemin des Chèvres, een steil pad dat naar trappen leidt die ons uiteindelijk aan de spoorwegovergang brengen. De top is in zicht, hoewel… de zichtbaarheid is beperkt. Het weer is miezerig, het grijze wolkendek te koppig om de zon of opklaringen toe te laten. De hoop op een blauwe hemel leeft even op wanneer we in een flits het groene decor van de weidse omgeving kunnen waarnemen, maar een nieuw, ondoordringbaar wolkendek drukt die hoop de kop in. Op de top moet een plakkaat ons vertellen dat we in de buurt van de tempel van Mercurius aangekomen zijn. Een strakke wind manifesteert zich als de harteloze bondgenoot van een winterse vijf graden. Het is middag en dus nemen we ruim de tijd om onze honger te stillen. Nadien verdrijft het verwarmde interieur van het museum dat aan de tempel van Mercurius gewijd is het gevoel van winterse temperaturen. We stellen de afdaling langs de Chemin de Muletiers nog even uit en brengen een bezoek aan het museum dat de Michelin vliegwedstrijd in beeld brengt. Een paar deelnemers slaagden erin om in 1911 op de top van de Puy de Dome te landden.

Ons geluk kan niet op wanneer we bij het buitenkomen vaststellen dat de hemel opgeklaard is. Heeft iemand een offer gebracht aan Mercurius?

Het schouwspel is van een hemelse schoonheid. We komen ogen te kort, weten niet waar eerst kijken. De ontelbare groene tinten baken het terrein van de ontelbare vulkanen af. Clermont Ferrand wentelt zich in de aangename gloed van een waterzonnetje. Een paar stroken sneeuw op de Puy de Sancy spartelen tegen en laten zich niet verjagen door de zomer die ongeduldig staat te trappelen om de laatste stuiptrekkingen van een ondermaatse lente te verjagen. We leveren een legendarisch gevecht tegen de felle windstoten om iedere windstreek te verkennen. Het herinnert ons aan de renners van de Tour de France die legendarische duels uitvochten op de flanken van de Puy de Dome.

Onze hersenen absorberen gulzig de laatste fotogenieke beelden vooraleer we de steile afdaling aanvatten.