MARCUS MARC

Een politiepatrouille ontdekt een jongeman, met onmiskenbare Maghrebijnse roots, bij een verongelukte auto. Volgens zijn verward verhaal werd hij als lifter meegenomen in een wagen waarin twee jongens en twee meisjes zaten. De bestuurder is tegen een betonnen bloembak gereden en de inzittenden zijn gevlucht. Hij is zijn smartphone aan het zoeken. Hij denkt dat hij die in de wagen verloren is. De politieagenten vernemen dat de wagen gestolen is. Zij verdenken de jonge man van diefstal en brengen hem naar het politiecommissariaat in Halle.

Een jonge vrouw, verkleed als buikdanseres, wordt vermoord teruggevonden in de wc van de pastorie. De avond voordien heeft een verkleed bal plaatsgevonden in de tuin van de pastorie. Jozef Boeckx en zijn team zijn ter plaatse. Er is nog weinig duidelijkheid want ze vinden noch haar smartphone, noch haar identiteitskaart.

Wanneer Jozef en Lotte bij de moeder van het meisje aankomen, treffen ze een verwarde vrouw aan. Blijkbaar werd de gsm van haar dochter teruggevonden in een auto die bij een ongeval betrokken was. Het begin van een soms hopeloze en enerverende zoektocht naar de inzittenden van die wagen.

Ze geniet van het urineren als van een kortstondig orgasme. Een opluchting. Het genot verandert in huivering als ze de klink ziet bewegen. De pastoor? Dat kan toch niet. Zijn wekelijkse gewoonte om bij de kloosterzusters in Halle te blijven eten, was voor hem een elfde gebod. Iemand van het appartement? Gebeurde vroeger, toen zij er woonde, nooit. Nog zo’n ongeschreven wet. De deur gaat langzaam open. Genante situatie en opkomende schroom. Een buikdanseres, huppelend als een verloren gelopen hinde, kijkt haar onschuldig aan.

‘Kun je niet kloppen?’ reageert het nonnetje dat onbeholpen haar blote billen wil verbergen.

Ze sjort nadrukkelijk aan de onderkant, alsof ze als een preutse tiener beschaamd is over de lengte van haar kledingstuk.

‘Sorry, ik ben je gevolgd. Ik dacht bij mezelf: die weet misschien een wc staan waar je niet moet aanschuiven. Gelijk had ik. Bovendien, de deur was niet op slot.’

‘Ze is nu helemaal van jou,’ blaft het jonge nonnetje.

Ze gunt de indringster geen blik terwijl ze de wc verlaat. Ze vertikt het om de deur te sluiten. Die blijft op een kier staan. Ze verdomt het om te signaleren dat de deur geen slot heeft.

‘Te zeer in beslag genomen door de jonge meisjes? Nog iets?’

‘Ja, bijna vergeten. Ze waren verkleed. De meisjes als non. De jongens als toreador. En ze hadden een masker op.’

‘Moeten we dat nu allemaal geloven? Of verzint ge dat hier ter plaatse? Hoe kunt ge een van de meisjes herkennen als ze een masker droeg?’

‘Ze had haar masker even afgenomen.’

‘Heeft meneer zijn pas bij?’

Fadil tast naar zijn achterzak. Hij slaakt een zucht van opluchting. Zijn portefeuille steekt nog op zijn plaats. Hij haalt er zijn identiteitskaart uit. Hij wil ze aan Freddy overhandigen. Die rukt ze ruw uit zijn handen.

‘Hier. En daar staat het. Belgische nationaliteit.’

Fadil laat zijn vinger demonstratief achter op het vak nationaliteit.

‘Moet ik dit als smaad aan de politie interpreteren? Denkt meneer dat we niet kunnen lezen?’