MARCUS MARC

Le Gros Bessillon : Een niet uitgespeelde troef van Cotignac? (reeds verschenen in Côte & Provence)

Wanneer je van Entrecasteaux komt en het grondgebied van Cotignac oprijdt, dan kan je er niet naast kijken. Hij domineert al even majestueus de omgeving als de mont Ventoux de Vaucluse. Hij oogt even ruw, vertoont ook kale plekken op de top en doemt voortdurend op achter iedere bocht. Hij herbergt inschikkelijk twee heiligdommen in zijn dicht beboste flanken. Voor de aandachtige toerist: vanop de A8, in de afzink naar de afrit Saint Maximim la Sainte Baume, laat zijn aanwezigheid voor het eerst van zich spreken. Je zou dus verwachten dat de rekken van de office de tourisme van Cotignac uitpuilen van documentatie over de Gros Bessillon. Niets is minder waar. Waarom wordt hij zo stiefmoederlijk behandeld, vraag je je dan af? Ik durf wedden dat onze voorouders in het stenen tijdperk al vol eerbied opkeken naar de reus van de Provence verte. Ze zagen hem waarschijnlijk als hun beschermheer tegen dreigende regen en onweer. Pas als hij zich volledig in de wolken bevond, wist iedereen dat buien en hevige rukwinden onafwendbaar waren.

Wordt hij in ere hersteld? Volmondig ja antwoorden, zou getuigen van overdreven optimisme. Sinds verleden jaar is hij echter het avontuurlijke terrein geworden van de Cotignac Trail Challenge. Een paar honderd moedigen wagen zich aan een slopende tocht waarbij de steile flanken van de Bessillon scherprechter zijn. Op 4 juni van dit jaar zakten ze onverschrokken af naar de cours de Gambetta waar de start gegeven werd van hun sportieve hoogmis. Vroeg uit de veren om de grootste hitte te vermijden. Een pittig tochtje langs de smalle steegjes van Cotignac als voorproefje van wat komen zal. Een gepeperd voorgerecht. De helling naar de Notre Dame de Grâce snijdt de adem af. Wie denkt dat hij dan al het zwaarste traject van het parcours achter de kiezen heeft, slaagt de bal lelijk mis. De verbinding tussen het bedevaartsoord Notre Dame de Grâce en de abdij van Saint Joseph is kinderspel, de “ceinture” rond de Bessillon is ook nog al lopend af te haspelen, alhoewel de concentratie op de geaccidenteerde ondergrond geen seconde mag verminderen. Anders is een valpartij onvermijdelijk. Ruwe rotsbrokken en scherpe oneffenheden zijn geen ideale landingsbaan. De klim langs de flanken siert als hoofdschotel het uitgebreide, sportieve menu. Een steiltegraad van 10% en meer. Losliggende keien. Een loden zon, af en toe getemperd door een wilde boomgroei. Steeds omhoogkijkend, reikhalzend uitkijkend naar het einde van deze ononderbroken beklimming. Uit een ooghoek lonkend naar een tak of stronk om zich omhoog te hijsen of te voorkomen dat je een paar meter naar beneden glijdt. Vechtend en vloekend om de amechtige ademhaling onder controle te houden. ‘Waarom?’ weergalmt het voortdurend door je hoofd wanneer nuchterheid het heft in handen genomen heeft en sportieve overmoed het onderspit heeft moeten delven. De namen op monumenten of stèles dringen niet door. Hun lijden op deze onbuigzame flanken van de Bessillon was ontegensprekelijk van een ander niveau. Voor hen was de dood onafwendbaar. Waarschijnlijk hebben zij nooit kunnen genieten van het onbeschrijfelijk zicht vanop de top. De getrainde trail loper, gedreven door een opgefokte prestatiedrang evenmin. Het ultieme doel voor de randonneurs. Waar je ook kijkt of draait. Een 360° zicht. De natuur laat zich gewillig opnemen. Twee “table d’orientation” gidsen je langs de horizon. De schilderachtige dorpjes in de omgeving genieten van de aandacht die ze ongevraagd krijgen: Fox Amphoux, Tavernes, Aups, Moissac. Ponteves, geflankeerd door de Petit Bessillon. Ze baden in de zon. Cotignac verbergt zich achter de groene heuvels. Alleen het park van zonnepanelen is vanop deze hoogte te ontwaren. De ideale plek om de zelf belegde baguette achter de kiezen te steken. Een goedkoop restaurant met een niet te evenaren uitzicht. Het water uit de thermosfles smaakt en moet qua frisheid niet onderdoen voor het glas rosé dat je op de overvolle terrasjes geserveerd krijgt. Zeg nu zelf. Is dit geen toeristische attractie? De geschiedkundigen onder ons zullen gefascineerd geraken door de huiveringwekkende verhalen die schuilen achter ieder monument en ons herinneren aan de gevechten op leven en dood die zich hier in de tweede oorlog hebben afgespeeld. De namen van de jonge mannen die hun leven gelaten hebben voor het vaderland doen ons nadenken over de onzin van oorlog. Alleen voor geoefende sportievelingen? Even achterom kijken tijdens de loodzware klim, op adem komen en genieten van de vergezichten laat iedere wandelaar toe om deze fascinerende tocht te ondernemen. Rest er dus alleen om de tocht te bewegwijzeren. Hallo, office de tourisme. Zal ik ze even kittelen? Kan toch niet veel werk zijn. Het parcours van de Cotignac Trail Challenge copieren. De route zit niet alleen in mijn hoofd geprent. Uitschrijven, kleurrijk foldertje, rekken vullen. Verschillende vertrekpunten zijn mogelijk en de afstand kan je naar believen aanpassen. De moeilijkheidsgraad ook, al blijft het steeds bergop gaan. Zelfs een bezoekje brengen aan de Petit Bessillon, het kleine broertje met de twee toppen, behoort tot de mogelijkheden. Een onbeperkte waaier aan combinaties van uitdagende escapades waarin de Gros Bessillon zich in zijn rol als kwelgeest kan uitleven. De top als ultieme beloning.

Als je dan terugkeert naar de dorpskern dan kan je op een terras op de cours de Gambetta mijmeren over de sportieve uitdaging die je tot een goed einde hebt gebracht. Het gezelschap van een fris roseetje en een stevige maaltijd doen je alle pijnlijke inspanningen vergeten. Of heb je de smaak nu helemaal te pakken? De loopwedstrijd over 10 km in je agenda genoteerd? Of vind je dat de toeristische activiteiten in Cotignac reeds een verzadigd gevoel geven? Een overaanbod? Waarom niet alle troeven uitspelen? Wat vandaag nog een troefkaart blijkt, kan morgen gedevalueerd worden tot een verlieskaart. Wat is er verkeerd aan elk wat wils? Je eens helemaal uit de bol laten gaan tijdens “village du rock”, het laatste weekend van juli? Lui achteruitzakken in je stoel en genieten van een avant première tijdens de vier weken durende “Les Toiles du Sud” met het theatre du rocher als bruisende gastheer? De streekproducten op basis van kweepeer proeven aan de pretentieloze standjes tijdens het in de streek wijd en zijd gekende fêtes des coings. De wekelijkse markt op dinsdag waar het in juli en augustus op de koppen lopen is. Cotignac leeft! Er is zoveel te doen, waarom je dan nog moe maken om de Gros Bessillon te overwinnen? Of willen we de wandelaars niet welkom heten in ons dorp dat in de Michelingids met een ster bedacht werd?