MARCUS MARC

In 2018 kon commissaris Boeckx nog naar zijn geliefkoosde restaurant.

Jozef heeft Sabina gebeld. Hij wou met haar het onverwachte verloop van zijn onderzoek bespreken. Sabina heeft voorgesteld om dat bij een etentje te doen. Ze had een tafeltje voor twee gereserveerd in De Neu Pruim. Ze was op de hoogte van Jozefs zwakte voor dit restaurant.

‘Ik ga als aperitief een Beersel blond bestellen. Bij mijn eten neem ik wel spuitwater,’ begint Jozef hun gesprek nadat ze een tafel aangewezen kregen door de gastvrouw.

‘Doe voor mij maar een wit wijntje,’ geeft ook Sabina haar bestelling door terwijl ze plaatsneemt.

Ze houdt van de ongedwongen sfeer bij iedere ontmoeting met de commissaris. Deze keer geen klassieke deux-pièces, maar een rood, nauw aansluitend kleedje met in de hals een kleine inkeping. Jozef herinnert zich nog hun eerste ontmoeting. Ze had hem toen doen blozen. Haar charmante présence met brede mond en fijne lippen die zich weerspiegelt in haar felblauwe ogen. Haar blonde, halflange haren samengebonden in een paardenstaart.

‘Je ziet er knap uit, Sabina,’ flapt Jozef eruit.

Ditmaal krijgt Sabina een kleurtje.

‘Vind je?’ reageert ze onbeholpen.